Gökkuşağı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi İçin…
Biz; onların gözlerinin en derinlerine bakıyoruz…
Hep Sevgiyle.. Ellerini tutuyoruz..
O masum, ufacık, bahar kokan ellerini..
Tuttuğumuz eller yarınlara, yeşeren taze bir umut olarak,buket buket sevgi olarak,
bir gülümseyiş olarak dökülüyor…
Ve biz ilham alıyoruz..
Umut saçan, bizi yaşama bağlayan, anlamlandıran
gözlerimize yağmur damlası yerleştiren varlıklarını, okşuyoruz yüreklerimizle…
“Bizde varız” diyen duruşlarındaki inada ortak oluyoruz hiç kuşkusuz…
Gözlerindeki ufak bir kıvılcım yetiyor şahlanmamız için..
Tüm dünyaya kafa tutacak gücü, enerjiyi ve tılsımı bulabiliyoruz o gözlerde…
Varlıklarının sağladığı ışıkla aydınlanıyor yolumuz..
Radyodaki melodi oluyor pırıl pırıl sesleri..
İşte o an ne trafik kalıyor nede stresi..
Yemeğin içine kattığımız sevginin, mihenk taşı oluyorlar..
Kurabiye hamurundaki o tatlı yumuşaklık kimi zaman..
Bir tatlı kaşığı yaramazlık beklide..
Ve alabildiğince şeker
Biz; bu sevginin her diliminde bütünleşiyoruz..
Kimi zaman dudaklarına gelip yerleşen o tutuklukta yakalıyoruz hesapsızlığı…
Kimi zaman ürkek bir bakışta anlıyoruz, dile getirilemeyen tüm karmaşıklığı..
Kimi zaman minik bir tebessümün, bize bulut bulut aktardığı sevinçle kucaklıyoruz farklılığı..
Kimi zaman da nazlı bir gözyaşının süzüldüğünü görüyoruz, hüzün aktığını yanaklarından,
işte o zaman tüm burukluklar çalıyor kapımızı..
Teselliyi yine saçlarında buluyoruz, minik kalplerinde yada sözlerinde..
Biz; yeşilin, mavinin, elânın en güzel tonlarını onlarda buluyoruz…
Biz; bu masumiyeti başımıza taç yapıyoruz..
Biz; hep onlarla nefes alıyoruz…
Biz, onları yüreklerimizle kucaklıyoruz..
Biz Gökkuşağıyız..
Biz var ya biz..
Onları çok seviyoruz…
Semra Çandıroğlu
08.05.2013
14:45