BAŞLIK: Önerilen Özel Eğitim Hizmeti

FTR ihtiyacı olan bir bireyin raporunda yazan ifade aynen şöyle.

Fizik tedavi hizmetlerine ihtiyaç duyduğundan destek eğitim önerilmemiştir.

Arkadaş bireyin madem fizik tedaviye ihtiyacı var bunu hastanede görebilecek olsaydı devletimiz bunu destek eğitim adı altında vermeyecekti zaten. Bu nasıl iştir anlamım gitti. Böylesi bir öneriyle karşılaştınız mı ? Karşılaştıysanız nasıl bir çözüm ürettiniz? Yoksa RAM derebeyliğine amennamı dediniz.

Fizik tedavi ile fizyoterapi farklı şeyler. Ne kasdettiklerini bilemiyorum. Rehabilitasyon merkezleri fizik tedavi veremez.

Diğer taraftan zaten son yıllarda bu konu ciddi sorun yaratmaya başladı. Fizik Tedavi Merkezleri bu işi yaptıklarını iddia ediyor veya yapıyor. İlginç tarafı, devlet fizik tedavi için bize ödediğinin 2 katını ödüyor. Bu gidişle fizyoterapi veren rehabilitasyon merkezi kalmayacak gibi.

fizik tedavi/fizyoterapi bu iki dal sağlık bakanlığı'nın uhdesinde olması gerekir. meb'e bağlı öem'lerinin sağlık hizmeti vermesi baştan yanlış bir uygulama. dikkat ederseniz ftr dal merkezlerinde günde 8 seans x 45 dk. nefes almadan aylık 2500 tl'ye çalışan fizyoterapistler, öem'lerinden 2 katına yakın maaş talep etmektedir. bunun nedeni ne olabilir sizce?

Yanıldığınız bir konu var...

Rehabilitasyon merkezleri Fizik TEDAVİ vermiyor! Bedensel engellilerin rehabilitasyonunu yapıyor. Her ne kadar aynı kavram içinde gibi görünse de, bir hastane veya fizik tedavi merkezinde yapılan iş ile rehabilitasyon merkezinde yapılan iş oldukça farklıdır. Öyle olmasaydı, yıllardır fizik tedavi yapan hastaneler dururken özel rehabilitasyon merkezleri bu işe soyunmazdı.

Fizyoterapi hizmetini tamamen sağlık bakanlığına devretmek, özel eğitim hizmetinin bir bütün halinde verilmesini de engeller. Örneğin ince motor etkinliklerini, veya bir şişenin kapağını açmayı, bir kalem tutmayı çocuk hastanede mi öğrenecek, rehabilitasyon merkezinde mi?

Özel eğitimi sadece özel eğitim öğretmenlerinin vereceği "müfredat dersleri" gibi görmek 30-40 yıl eskiden kalma bir anlayış. Özel eğitim bir bütün olarak düşünülmeli, tasarlanmalı ve bir ekip çalışmasıyla uygulanmalıdır. Bunun içinde de hangi branşlar gerekiyorsa olur. Bugün MEB'in uyguladığı "farklı programlar" bile eskimiş bir anlayıştır. Bir tane master eğitim programı olur. Çocuğun gereksinimleri neyse bu program içinden bireyselleştirilerek uygulanır.

Tabi bizim o noktaya gelmemiz için herhalde bir 20 sene daha var.

sn. barış, fizik tedavi doktoru veya fizyoterapist kadrosunun olmadığı ve görev yapmadığı ram'larda özel eğt. öğretmeni ya da rehber öğretmenin vereceği ftr seansının, yine fizik tedavi dr.nun olmadığı, genelde yeni mezun fizyoterapistlerin seansa girdiği günümüz palyatif rehabilitasyon sistemini savunmak da size düşerdi. (eskiden hacettepe ftr mezunları vardı, şimdi maşşallah her ilde açılmaya ve mezun vermeye başlayan yüksekokullar).
tekrar söylüyorum, ftr sağlık bakanlığının işidir. bunun ayrıştırılması gerekir. birkaç fizyoterapistin biraraya gelip genel olarak bedensel program ağırlıklı çalışan rehabilitasyon merkezleri var, bunlar neden var düşündünüz mü? yanıtı basit bkz. öem açma koşulları ve ftr dal merkezi açma koşulları. bilmem anlatabildim mi???

Size katılmıyorum.

Ftr ağırlıklı çalışan merkezlerin büyük çoğunluğu can çekişiyor. Çünkü Dal merkezleriyle rekabet edemiyorlar. Hatta dal merkezleri sırf bu işe daha fazla girebilmek için rehabilitasyon merkezlerinden fizyoterapist ayarlamaya çalışıyor. En azından benim çevremde böyle...

Ayrıca ben eğitimci değilim, Hacettepe mezunu tıp doktoruyum. Fizyoterapistin veya Fizik Tedavi doktorunun ne iş yaptığını bilirim.

Siz bir politika değişikliğinden bahsediyorsunuz. Herkes farklı anlayışları beğenebilir. Dünyada sizin savunduğunuz yaklaşım da vardır, benim savunduğum yaklaşım da... Biz genel olarak ABD'nin kullandığı sistemlere yakınız. ABD'de ise genel prensip tüm hizmetlerin aynı kaynaktan sağlanmasıdır.

Ben şimdi Down Sendromlu, ağırlıklı olarak özel eğitim verdiğim çocuklarımın hastaneye veya dal merkezine gidip ayrıca fizyoterapi almasını istemem. Burada söz konusu olan destek hizmettir ve bunu kendi kurumumda, kendi imkanlarımla verebilirim. Hastaneler veya dal merkezleri çocuklar için yapılandırılmış uygun ortamlar değildir. Hastalar için tasarlanmış ve genelde tedaviye yönelik yerlerdir. Rehabilitasyon 2. plandadır. 80 yaşındaki bir felçli hasta ile 4 yaşındaki bir çocuğu aynı ortamda rehabilitasyona alamazsınız.

bu garip arkadaş özel eğitim merkezlerini pek sevmeyen muhaliflik görevini üstlenen biri sanırım..

***Rehabilitasyon Değil Habilitasyon

“Rehabilitasyon” önceden var olan becerilerini çeşitli nedenlerle (kaza, hastalık, vb.) yitirmiş kişilere yaşam becerilerinin yeniden kazandırılması ile ilgili girişimleri kapsar. Kelime olarak “re-yeniden”; “habilitas-yapabilir hale gelmek” anlamına gelir. Serebral palsi’li çocuklar içinse bu durum geçerli değildir. Serebral palsi’li çocuklar, doğumdan itibaren gelişim geriliği olan, yaşam becerileri diğer çocuklardan farklı biçimde gelişecek çocuklardır. Serebral palsi’li çocuklara “re-habilitasyon” mantığıyla tedavi planlanmamalıdır. Bu çocukların gelişimi kendine özgüdür. Uzmanların yapması gereken “normalize etmek” yerine, serebral palsi’li çocukların mevcut kas yapısı ve işlevlerini günlük yaşam becerilerini en etkin şekilde yerine getirebilecek şekilde korumaya ve geliştirmeye çalışmaktır. Sözünü ettiğimiz bu mantık, şu anda geçerli olan rehabilitasyon kavramıyla bağdaşmamaktadır. Rehabilitasyonda kullanılan ölçütlerin bir çoğu, sakatlığı olan kişilerin “yapabildiği becerileri” değerlendirmez. Daha çok “yapamadıklarına” ve becerilerin “normal” biçimde yapılması konusuna odaklanır. Serebral palsi’li çocuklar söz konusu olduğunda “re-habilitasyon” yerine “habilitasyon” mantığıyla yaklaşmak; yaşamla bağdaşacak yetenekler kazandırılırken çocuğun ve ailenin çektiği sıkıntıları da oldukça hafifletecektir.
***http://spcocuk.blogspot.com.tr/2011/10/rehabilitasyon-degil-habilitasyon.html