BAŞLIK: Terapist Aile Metodu.

Sayın garip size meslekteki ilk iş günümü anlatmak istiyorum

Çalışmaya başladığım kurumda bazı ufak tadilat işleri vardı ve pencerelerden bazıları yoktu. hava yağmurlu kurum soğuk yerlerde yağmurdan ıslanmıştı. bende öğretmenler odasında insanlarla tanışmak için oturuyordum. Herkes derse girdi sonra tanıştığım öğretmenlerden biri geldi yanında yalın ayak bir çocuk ıslak parkelerin üzerinde duruyor. Öğretmen bilgisayarın başına oturdu sosyal medyada geziyor 10 dk geçti çocuk titriyor.

İlk günüm birazda çekingen mizaçlı biriyim başta birşey diyemedim sonra çocuğun halini görünce dayanamadım “Hocam çocuk titriyor ne yapıyorsunuz” dedim. Öğretmen dediğim haysiyetsiz de “ hocam burda kimse kimsenin işine karışmaz haberiniz olsun” dedi.

Şimdi bu kuruma kameraydı, damar taramaydı yüz tanımaydı ne takarsanız takın bu anımda en ufak değişim olmuyor.

Söylemeye çalıştığım şey bu sistemler bazı konularda işe yarayabilir ama özel eğitimi daha ileriye götürmez.

Aslında bu sistemleri ülkenin hazinesinin kapısına takabilseydik hepimizin bir çok anısı değişebilirdi.

Ne güzel eğitim temalı uygulanan/uygulanabilecek bir konu vardı, neden yine kameraya,yüz tanımaya, takibe döndü. Kurum girişine takılsın yüz tanıma, damar okuma, bu durumun eğitimciye, eğitime ne zararı var? Doğru bir yöntem olmasa da bu tedbir hem kurumun yaftalanmasını hem eğitimciyi hem de öğrencinin ders hakkını koruyor. Öğretmenin bu uygulamayı yanlış bulmasının sebebini anlayamıyorum. Keşke kamudaki tüm sınıflara da takılsa...

İlk çalıştığınız yerden bahsetmişsiniz. Çocuğun gasp edilen 1 dersinden. Hala bulunduğum okulda, benden önceki öğretmen sınıfa çekyat koydurmuş. Derslerde de kapıyı kilitliyormuş. Siz tahmin edin artık ne yaptığını... İlk işim o çekyatı sınıftan çıkarttırmak oldu. Kurumlarda giden 1 saat, burada 30 saat. Kamera olsaydı da, gelip hop hemşerim ne yapıyorsun deseydi biri.

Keşke ülke olarak sürekli denetlenme gereksinimi duymasaydık. Ama siz boş verin hocam kamerayı, yüz tanımayı. Bu süreçten sonra eğitim adına başka neler uygulanabilir, onları yazmaya devam edin. Eğitimin olduğu yerde, eğitim konuşmaktan daha güzel bir şey var mı?

En iyi gören, kaydeden, kontrol eden kamera anne babanın gönül kamerasıdır.

Velinin kuruma gelmesi zorunlu tutulmalıdır. Bu işin eğitimle, kültürle falan alakası yok... Ben çocuğu şöförle gönderen milletvekili de gördüm, çocuğunu sırtında taşıyarak kuruma getiren gecekondu sakinini de...

Velilerin özel eğitime aktif katılımının sağlanmadığı çalışmalar büyük ölçüde yeterli başarıya ulaşamaz. "Hocam anasını bilmemne ettiğimin çocuğu evde sürekli küfrediyor" diyen babayı eğitemezseniz istediğiniz kadar çocuğa küfürün kötü bir şey olduğunu öğretmeye çalışın.

Diğer taraftan, bizim bu çocuklarla 1 saat, ailenin ise 24 saat yaşadığını da unutmamak gerekir. Tüm eğitim yükünü ve sorumluluğunu aileye yüklemek de acımasızca olur.

**********

Her neyse... biz şu an bu aşamaların hepsini geçmiş, can çekişir durumdayız. Teorik tartışmalardan her ne kadar hoşlansam da artık kabak tadı veren bu sektörden de, sorunlarından da bıkmış durumdayım. Kabağı da severim halbuki...

Her güzel konu dönüp dolaşıp asil meselede niyayetleniyor. Kaçınılmaz.
Mesela ben süngü taktım. Bekliyorum.

garip yazan: Because diye başlıyayım havalı olsun biraz cik hocam
Dün ozel egitim alandan mezun bir arkadasla konuşuyoruz kurum sahibini çekiştiriyoruz.(ne gereği varsa artik) dediki hocamiz hak yiyor t...bey dedi.hocam sende yeme dedim ben ne yapiyorum dedi.gelmeyen cocuga ilk once sen imza atiyosun .dersleri hakkiyla veriyormuyuz dedim.durdu.(durmadı mazaret uretti) aynı gemideyiz demek bu olsa gerek