Ortadaki tek başarı kavram olarak Engelli Bireye sağlanmış olan Devletin Okullarında ÖRGÜN eğitim ve biz Rehabilitasyon merkezlerince sağlanan DESTEK eğitimidir. Ancak uygulama ve işleyişe baktığınızda ister ÖRGÜN eğitimde olsun isterse DESTEK eğitiminde olsun sağlanan verim bu alana yapılan devlet yatırımının gerektirdiği seviyede hiç değildir.
Geçen 9 yıllık sürede çok daha ileri bir seviyeye gelmesi gereken Özel Eğitim maalesef yerinde saymaktadır. Bakanlık oluşturduğu MODEL ile Engelli Bireye hem kendi okullarında maliyetleri çok yüksek aynı zamanda verimsiz olan bir eğitim vermeye çalışıyor hem de yine bu modelle özel sektör olan biz REHABİLİTASYON merkezlerini verimli kullanabiliyor. Bırakın bizden yararlanmayı aksine bizi bu sorunun müsebbibi olarak görmektedir.
Şimdi oluşturduğu bu yapı ile sadece öğretmenleri değil başta Engelli Birey olarak tüm tarafları ele alalım ve durumu önce bir görelim.
1- Engelli birey: Devletin okullarında 2 şekilde hizmet alıyor. Ya yarım günlü ya da tam gün.
Zorlama şartlarla oluşturulmuş fiziki şart ve imkanları kıt altsınıflarda alan mezunu arkadaşların yine bu sıkıntılı imkanlarla verdiği eğitimi ne kadar aldığı tartışılan Engelli birey.
Öte taraftan biz Rehabilitasyon merkezlerinde aylık toplam 8 saatlik bir eğitim alıyor. Düne kadar yılda 3 hatta 5 kez kurum değişikliğine son düzenleme ile yılda 2 kez kurum değişikliğine maruz kaldığından öte taraftan aynı kurumda dahi olsa bu kez çok sık öğretmen değişikliğine maruz kalmaktan istikrarlı bir şekilde eğitim alamamaktadır. Eğitimin en önemli kuralı olan istikrar sağlanamadığından alınan eğitimin kalitesi dolayısı ile verimi düşük olmaktadır. Buna bir de alan mezunu öğretmenlerin olmayışını eklerseniz bu verimsizliğin ne boyutlara vardığını daha iyi anlayabiliriz.
2- Rehabilitasyon Merkezleri: Öyle kötü bir MODEL ile SİSTEM kurulmuş ki, Rehabilitasyon merkezlerini eğitimden başka her şeyi düşünmeye mecbur bırakıyor.
- Kayıtlı bireyin bir kurumdan ayrılması adeta pamuk ipliğine bağlanmış. Veli bu konu da tam yetkili. Hiç bir sorumluluğu yok. Sistem kurumları çocuk bulmak yada çocuk kaybetmemek için adeta bir birlerini yercesine rekabet etmeye zorluyor. Biz rehabilitasyon merkezlerinin birliktelik sağlamasının nedeni de budur.
- Birey başına ödenen ücrette sorumluluk tamamen Rehabilitasyon merkezlerine yıkılmış durumda. Ne bakanlığın ne de velini bir sorumluğu var.
- Rehabilitasyon merkezleri aradığı nitelikli personeli bulmakta büyük sıkıntılar yaşıyor. Kurumlar öğretmen lehine bu arz talep dengesi ile kaliteli bir eğitim veremiyor. Alan mezunlarının devlete atanması ile REHABİLİTASYON merkezleri adeta çıplak kalmıştır. Devletin kendi bünyesine dahil ettiği bu öğretmenleri de yeterince verimli kullanamamaktadır. Sertifika proğramları ile bizden hizmet vermemiz bekleniyor. Yakında beden eğitimi öğretmenlerine sertifika verilerek fizyoterapist yapılırsa şaşırmamak gerekir.
3- Öğretmenler: Biz kurumlar öğretmenlerimize devlet ile aynı olanakları sağlayamayız. Öğretmenlerin devlete geçme isteğini saygı ile karşılamak gerekir. Öğretmen arz ve talep dengesi kurumların aleyhine olduğu içinde kurumlar nitelikten çok adeta imza atacak öğretmen derdine düşüyorlar.
4- Bakanlığımız: Özel sektörü etkin verimli kullanamadı. Kendisine partneri gibi bakacağı özel sektörü adeta kendisine engel bir yapı haline getirdi. oysa bugün bu paralara bu çocuklara çok daha güzel eğitim verilebilirdi.
Yukarda yazdıklarıma her arkadaşım bir çok şey daha ilave edebilir, doğrudur da. Ancak sonuç değişmiyor.
Bakanlığımız ne kendi okullarında bireye layık olduğu eğitimi verebiliyor ne de bizim vermemize yardımcı oluyor. Bizler de bir birimizi sistem zorlaması neticesinde amiyane tabirle düşman gördüğümüzden tüm bu işleri düzeltesi gereken Bakanlığa çözüm öneremiyoruz. Yoksa menfaatleri her geçen gün geriye giden bir yapı hele bu özel sektör olduğunda buna nasıl razı olur?
Bu sistem ile Engelli Bireyin kendisine sağlanan özel eğitim hizmeti, karnı açıkmış bir insanın kahvaltı için gittiği restoranda 100 TL ye KURU EKMEK yemesinden başka bir şey değildir. Bu kuru ekmeği pişiren ve yediren başta Sayın Bakanlığımız olmak üzere hepimiziz. Avrupai bir projeyi Afrika seviyesinde yaptığımız için!
Sonuç olarak bu sistem yeni bir model ile tez elden yenilenmelidir. Bakanlığın biz kurumları sorun değil aksine ortak gördüğü, eğitime gelmeyen çocuğu kendisinin bulmak zorunda olmadığı aksine bizim bildirdiğimiz ve bu kapsamda çocuğun eğitimini güvence altına aldığı yeni bir sistem gerekir. Bu ister damar tanıma sistemi olsun ister olmasın hiç fark etmez sonuç verir. Sadece öğretmenler değil, başta Engelli birey olmak üzere hem Bakanlık hem biz kurumlar hem de öğretmenlerimiz olmak üzere herkesi memnun etmek mümkündür.
O halde gelin bir model tasarlayalım. Bir sistem herkesi memnun ediyorsa mutlaka uygulanır yada uygulattırılır.
