Bu seneki zamlarla ilgili yoğun bir çaba gösterildi, herkese sonsuz teşekkürler. Sonuç olarak bir zam oranı elde ettik. Bu oran bizi doğrudan kapanma noktasına getirecek kadar düşük olmamakla birlikte gerçek anlamda hakkımızın teslimi, kurumlarımızın uzun süreli sürdürülebilir niteliğe kavuşmasını sağlayacak düzeyden de oldukça uzak bir oran oldu. Ben kendi hesabıma kapatmanın ya da devretmenin yollarını düşünmeye başladım. Büyük olasılıkla bir süre sonra diğer arkadaşlarım da benzer düşüncelere sahip olacaklar. Peki bunun alternatifi ne olabilir?
Forum'da daha önce de dile getirildi, bir kere daha gündeme alalım derim. Bizim gerek gönüllü gerek rekabet gereği üstlendiğimiz hizmetlerin ücretlendirilmesi belki de kapatmaktan önceki mücadele edebileceğimiz son başlık olabilir. Anadolu'da bir ilçede hizmet veriyoruz. 130 civarı öğrencimiz var. 2 minibüs, bir binek olmak üzere 3 servis aracıyla hizmetteyiz. Bunların 6 personeli bize ayda 18.000 tl yakıt ve bakım giderleri de 10.000tl ye mal oluyor. Sadece servis değil, öğrencinin raporlanması sürecinde de sürekli il merkezine hastane ve RAM için gidiyoruz. Bunlar için bir ödeme talebiyle gündeme gelsek? Geçen hafta kapatma hesapları dahilinde servis şöförlerinden en eskisinin tazminatını hesaplattım ve karşıma 28.000 lira civarı bir meblağ çıktı. Unutmayalım ki bizim gönüllü verdiğimiz hizmetler dahil her türlü hizmette çalışanlarımıza her geçen gün tazminat taahhüdünde de bulunmuş oluyoruz. Biz bu kadar sorumluluk alırken bu hizmetin bir miktar ödemeyi de hak ettiğini düşünüyorum.
Gerçek anlamda PR çalışması yapmayan ülkenin tek sektörü olabiliriz. Bu minvalde "Rehabilitasyon merkezlerinin gönüllü sürdürdüğü hizmetler kurumları zarara sürüklemeye başladı" başlıklı bir haber güzel olmaz mı sizce de?
