garip yazan:
yıllardır bunu yazıyor, bunu söylüyorum. egenin 10.000 nüfuslu bir kasabasına gidiyorum. yol üstünde kocaman bir tabela bilmem ne özel eğitim-rehabilitasyon! tabelada yok yok: aile danışmanlığı, dil konuşma, fizik tedavi, ygb, kekemelodi... buna benzer bir sürü soruna çözüm, sanırım bir tek sülük tedavisi ve hacamat yok. üşenmem girerim içeri bilgi alma bahanesiyle. girişte bir sekreter yanında genelde lak lak yapan bir şoför. kurucu ortada yok, içerde 2 tane emekli öğretmen, psk haftada bir gün geliyor yani diploma kiralanmış, fizyoterapist da bir ya da iki gün. hepsi böyle değil tabi ki, ama nedense benim ziyaret ettiklerim aşşağı yukarı bu şekilde. bizde ise uzman dil ve konuşma terapisti, ergoterapist, alan mezunu öğretmenler, iki psikolog, uzman fizyoterapist, 25 çalışan, spor, sanatsal etkinlikler, bir çok faaliyet... şimdi bizimle bu kurumlar aynı ücreti alıyor. önce bunun düzeltilmesi gerekir. kurumları A, B, C, D diye kategorize edip en iyilere örneğin 200 TL seans ücreti ödensin, D kategorisi 100 Tl alsın diyeceğim, vazgeçiyorum. adım gibi eminim ki onlar A lisansı alır, siyasi ve duygusal bağlantılarla, bize D... Çare mi? meb gölge etmesin!
Sn garip,
Bunları verdiğinizi söylüyorsunuz.
Eğer öyleyse, bölgenizdeki duyulan-anılan kurum olursunuz, kayıt sayınız artar, diğer kurumlardan memnuniyetsizler vs sayınız artar gider..
Söylediğiniz denklemde bişeyler eksik değil mi?
Bir önceki yazınızda şunları şunları yapmazsan zarar edersin demişsiniz.. Sizde bilirsiniz ki, öğrenci sayısının kar-zarar ile direkt bağı vardır. 120 öğrencili bir kurum ile 600 öğrencili bir kurumun aynı oransal katlamayı yaptığını düşünemeyiz.