BAŞLIK: Eğitimci Sorunu!

Şimdi o açıdan bakarsak zaten baştan aşağı sormak lazım, yaptığımız iş rehabilite mi? Bizler gerçekten rehabilitasyon merkezi miyiz? Sağlıkçı mıyız, eğitimci mi? Meb’e mi bağlı olmalıyız sağlık bakanlığına mı? Doktorsuz hemşiresiz rehabilitasyon merkezi olur mu? Bunları netleştirmek lazım ki derste miyiz seansta mıyız ancak o zaman karar verebilelim. Genellikle bir fizyoterapist yaptığı işin tamamını seans olarak görüyor, bir öğretmen ders olarak görüyor, bir psikolog ise 20 seans 20 ders olarak görüyor ve 20lik ders kısmından kendince haklı olarak hoşlanmıyor.
Destek eğitimi kısmını tanımdan çıkarırsak çalışma alanımız daralır mı acaba? Destek eğitimi bir tedavi süreci mi değil mi? Özel öğrenme güçlüğünün tedavi süreçlerinden biri olarak kabul edilir destek eğitimi.
Bu alandaki kavram karmaşalarının mevzuat, beklentiler, ideolojiler ve ekip enstrümanlarının farklı kökenlerden gelmesine bağlıyorum.
Konu başlığına dönecek olursak yaptığımız işin realitesi doğrultusunda, öğretmen sıkıntısını çözme yollarından biri olarak türkçe ve matematik öğretmenlerini kendi branşları doğrultusunda bu sektöre dahil etmenin yolları aranmalıdır.

destek eğitimi yerine herhangi bir yerde iyileşme,tedavi gibi kavramlar kullanıldığında özellikle ftr hekimleri başta olmak üzere pusuda bekleyen hekimler rehabilitasyon merkezlerinde hekimin bulunma zorunluluğunu dile getirirler tekrar.

01.06.2006 dan önce nasıl oluyorda oluyordu acaba bu işler?

MEB size dayattığı anlayıştan kurtulmak gerekiyor.

Yoksa bir süre sonra diyecek ki, sizin okuldan farkınız yok. Sizin yaptığınızı okullarda ki öğretmenlerde yapar.

arkadaşlar merhabalar. öncelikle evet eğitimci görevlendirme sıkıntısı mevcut. art arda açılan kurslar ile de üzerinden gelinmeye çalışılıyor. gerek atama durumları gerek rehabilitasyon merkezlerinin içinde olduğu sancılı durum da bu konuyu direkt etkiliyor. öneriler ve çözüm safhalarında 'özel eğitim ve rehabilitasyon' çerçevesinde mevzuya bakmalıyız. bunun yolu tükçe ve matematik öğretmenlerini rehabilitasyona entegre etmekten geçmiyor. hali hazırda alan mezunu ve uzman öğretici eğitimciler rehabilitasyon merkezlerine mesafeli ve daha da talepkârlar. bu durumda kurumlar açısından bakıldığında söylediğim bu sancılı dönemde talepleri karşılamakta belki de güçlük çekiyorlar ama temelinde bu karşılıklı bir durum. rehabilitasyon şartlarında bir takım yenilikler, iyileştirmeler ve gerçekten 'özel eğitim'in buradan ve buradaki yıllardır işin içinde olan eğitimcilerden ve yöneticilerden geçtiğini bilen bir politika lazım. psikolog ve rehber öğretmenlerinin modül durumlarının ve seans sayılarının değiştirilmesi daha makul bir öneri ama acısa da öldürmez diyelim. amiyane tabirle rehabilitasyonculuk ölmeyecek bu topraklarda ama kan kaybederek devam edecek; gerek kurumlar açısından, gerek eğitimciler açısından. iyi çalışmalar.

Yani gerçekten okul öncesi öğretmenlerinin, bir aylık kurs ile akademik becerilerde başarılı olabileceğine inanıyor musunuz arkadaşlar? Ben sadece şunu merak ediyorum 4 yıl alanında lisans eğitimi almış bir türkçe öğretmeninin şu dibi çürümüş eğitim sisteminde okul öncesi öğretmenleri kadar hakkı yok mu? Çok özür diliyorum lütfen kimse üzerine alınmasın elbette ne deneyimli usta öğreticiler gördüm, özel eğitimciyim diyeni cebinden çıkarır ama biraz şans yaver giderse ve öğrenci kesirler ile dört işleme geçerse ne olacak? Ben iki basit kesiri toplayıp çıkartabilen okul öncesi öğretmeni görmedim, belki bana denk gelmedi lütfen kimse üzerine alınmasın. Hal böyle olunca neden bir matematik öğretmeniyle çalışamıyoruz?
Tüm bunların yanında elbetteki aynı türkçe ve matematik öğretmeninin orta ve ağır düzeydeki çocukla el işi becerisi yapamayacağını da biliyoruz. Elbet orda da okul öncesi öğretmeni görevini yapacak. Neden uyduruk kurslarla çakma ünvanlar yaratıp kendimizi kandırıyoruz?
Özel eğitim alan öğretmenlerine gelince yine evet keşke sektörün tüm eğitimci ihtiyacını onlar karşılasa evet asıl uzman olan psikologlar, rehber öğretmenler, fizyoterapistler daha ağırlıkta çalışsa bu sektörde.
Geçen de söyledim tekrarlıyorum; “eğri masada doğru çizgi çizilmez” çizilemez. Masa yamuk arkadaşlar masa yamuk. Biz istediğimiz kadar doğruları söyleyelim tepeden inme emirlerle makam sahibi olmuş ve ne yaptığını bilmeyen insanların hazırladığı mevzuatlarla hayaller ve gerçekler arasında pinpon topu gibi seker dururuz..

Hocam niçin sadece akademik açıdan bakıyoruz?
Bu bakış açısı bizi süreç içinde zora sokar.

Biz meb den her açıdan farklı olmalıyız.

Özel öğrenme güçlüğü tek program değil ki.

Fikir sordunuz, ben kendiminkini söyledim. Birazımız akademik bakar, birazımız endemik bakar ve belki bir gün birileri ortalamayı duyar.. Ama hakkaten geri kalan 2000 kurum nerede? Nerde konuşuyor bu insanlar? Konuşmuyorlar mı yoksa? Neden yazmaktan bu kadar çekiniyorlar? 30 kişi doğru diyorsun desin, 100 kişi saçmalama desin mesela.. 300 kişi öyle bir problem yok desin. Nerede bu 2000 kurum? Biz mi yanlış yerdeyiz bi anlasam..

Kesinlikle size katılıyorum insanlar düşüncelerini söylemiyorlar tartışmıyorlar fikir birliği yok acaba başka bir yerden anlaşıyorlarda bizim mi haberimiz yok